Heropvoeding

Niet altijd zijn de honden die voor een portretsessie een dagje bij haar achterblijven even welopgevoed als Walty gewend is. Maar de kunstenares laat niet met zich sollen, zeker niet door een hond met dominantie-neigingen. Menige eigenaar toont zich bij terugkomst niet alleen verrast door het portret maar ook door het resultaat van de beknopte heropvoedingscursus die de hond blijkt te hebben ondergaan.

Gelukkige dierenbezitters

Hoeveel dierenportretten ze exact heeft gemaakt is onbekend, maar zeker is dat het er vele honderden (ca. 700) zijn. De opdrachtgever stond voor de keuze uit twee varianten: een portret, of een portret gecombineerd met afbeeldingen van het dier in actie. Uiteraard vroeg de tweede optie veel meer tijd van Walty en deze was dan ook duurder. Verder bestond er ook nog een keuze in het formaat en het medium: aquarel, pastel of gemengde techniek.

Opvallend divers

Ook wanneer Walty al lang en breed een gevestigd kunstenares is blijven de dierenportretten een deel van haar werk uitmaken. Deelnemers aan competities als in Martin Gaus' populaire televisieprogramma 'Dierenmanieren' mogen bij Walty een portret van hun huisdier laten maken.

Walty legt de lat hoog. Ze wil de dieren zo afbeelden dat hun eigenaar niet alleen de diersoort maar ook zijn specifieke huisdier erin herkent. Ze zoekt naar karakteristieken in de houding, in de bouw, de vacht of in de gedragingen van de hond en die probeert ze zo overtuigend mogelijk vast te leggen. Daarin slaagt ze vrijwel altijd. Slechts één keer in alle jaren is een opdrachtgever niet overtuigd van het resultaat.

De uitwerking van de hondenportretten is opvallend divers. Sommige zijn hooguit schetsmatig, andere zijn minitieus gepenseeld. Soms zijn ze stylistisch zeer verfijnd, dan weer mierzoet. Blijkbaar treedt Walty zeer klantgericht op. Ze hoeft zich in dit genre niet zo nodig als kunstenares te bewijzen. Als de klant tevreden vertrekt is haar doel bereikt.

Hondenportretten

Wanneer Walty in 1984 de academie heeft afgesloten beseft ze dat haar schilderijen niet onmiddellijk als warme broodjes over de toonbank zullen vliegen. Toch is ze vastberaden meteen al met haar artistieke talenten brood te verdienen. 'Wat voor kunst kan ik maken waarvoor de kopers zich meteen in rijen opstellen?' moet ze zich hebben afgevraagd. Het antwoord: portretten. Niet van personen, die kan je overal laten maken, maar van hun geliefde viervoeters. Haar voorbeeld en inspiratiebron is daarbij de Franse dierentekenaar Léon Danchin (21 juni 1887 -
4 augustus 1938).

Dat er zoveel mensen rondlopen die graag hun viervoeter willen laten portretteren moet ook voor Walty een verrassing zijn geweest. Het tekenen of schilderen van met name hondenportretten genereert jarenlang een welkome aanvulling op haar inkomen.